Het belang van voldoende Jodium in het lichaam

Jodium is cruciaal voor de menselijke gezondheid van de mens. Het is het fundament van de schildklierhormonen en speelt ook vele andere rollen in de biochemie van de mens. Terwijl de schildklier wel de hoogste concentratie aan jodium bevat, bevatten ook de speekselklieren, de hersenen, het ruggenmergsvocht, het maagslijmvlies, de borsten, de eierstokken, en een deel van het oog ook jodium. In de hersenen wordt jodium ook aangetroffen in de bloed-hersenbarrière, het gebied van de ventrikels (hersenholtes) van de hersenen waar de cerebrospinale vloeistof wordt aangemaakt (CSF), en in de Substantia Nigra, een gebied dat in verband staat met Parkinson.

Jodium is essentieel voor normale groei en ontwikkeling. Jodium deficiënties tijdens zwangerschap en groei kan resulteren in cretinisme, een toestand van lichte tot zwaar gebrekkige lichamelijke en mentale groei als gevolg van de langdurige nutritionele deficiënties aan jodium of van onbehandelde congenitale deficiënties aan schildklierhormonen (hypothyroidisme). Deze toestand wordt gekenmerkt door een kleine lichaamlengte, vertraagde of uitgestelde botontwikkeling en puberteit, onvruchtbaarheid, neurologische belemmeringen, en cognitieve belemmeringen die variëren van licht tot zwaar. Jodiumdeficiëntie is ook de oorzaak van struma, een graduele vergroting van de schildklier. Beide toestanden hebben in vele landen geleid tot publieke gezondheidscampagnes van jodiumverstrekking. Het toevoegen van jodiumsamenstellingen aan het tafelzout of het leidingwater representeert de eerste poging om te voorzien in een supplementatie van nutriënten via de “verrijking” van door het algemeen door het publiek gebruikte voedsel.

Jodium kan behulpzaam zijn in de behandeling van andere kankersoorten omdat het apoptosis teweeg brengt, geprogrammeerde celsterfte. Apoptosis is essentieel voor de groei en ontwikkeling (de vorming van de vingers van de foetus treedt op door apoptosis van het weefsel daar tussen in) en voor de vernietiging van de cellen, die een bedreiging kunnen zijn voor de integriteit van het organisme, zoals kankercellen en cellen die geïnfecteerd zijn met virussen. Ïn een experiment kregen menselijke longkankercellen met gesplitste genen die de jodiumopname en jodiumgebruik verhoogden bij jodiumtoevoer apoptosis en krompen, als ze in vitro buiten het lichaam groeiden en bij muizen geïmplanteerd werden. Sommige geneeskundigen zijn voorpleiter van een groter gebruik van jodium bij de behandeling van kanker.
Jodium kan ook andere gezondheidsvoordelen hebben waarvoor meer studie noodzakelijk is. Er is bewijs dat aangeeft dat een vermeerderde jodiumconsumptie andere halogenen zoals fluoride en bromide vervangt en daarom helpt om daar van te ontgiftigen, en zelfs ook van toxische metalen zoals lood, aluminium en kwik. Er is ook een theorie dat vrijelijke hoeveelheden jodium in de voedingswijze kan beschermen tegen de schadelijke effecten van gefluorideerd water. Jodium ondersteunt het immuunsysteem en beschermt tegen abnormale groei van bacteriën in de maag.
Naast de schildklier en de borstklieren, hebben ook andere weefsels een jodiumpomp (de natrium-jodium symporter) die een jodiumconcentratie toelaat. Dus is het logisch om te concluderen dat jodium ook een belangrijke rol speelt in het maagslijmvlies, de speekselklieren, de eierstokken, de thymusklier, de huid, hersenen, gewrichten, arteriën en botten.

De Jodium challenge test

Aanleiding

De twist over de heersende opvatting voor jodiumsamenstellingen ontstond in 1997, toen Dr. Guy Abraham, een voormalige professor in verloskunde en gynaecologie op de UCLA wat hij noemde het Jodium Project opzette. Hij had in zijn bedrijf Optimox Coorporation Iodoral gemaakt, een Lugol-oplossing in tabletvorm (waarin jodium en kaliumjodide werd gecombineerd) en hij engageerde twee artsen die een familie praktijk hadden, Dr. Jorge Flechas (in 2000) in North Carolina,), en Dr. David Brownstein (in 2003) in Michican om klinische studies uit te voeren, met een hoge dosis van de jodiumsamenstelling. De hypothese van het project was de vereiste van vasthouden van voldoende jodium voor het lichaam, 12,5 mg per dag is – een hoeveelheid die overeenkomt met wat de Japanners consumeren en meer dan 80 maal de RDI van 150 mcg.

Theorie

De conventionele opvatting is dat het lichaam 25 – 50 mg jodium bevat, waarvan 70 – 80 % in de schildklier zit. Dr. Abraham concludeerde dat er pas een voldoende lichaamshoeveelheid is als er bij een persoon 90 % van de ingenomen jodium weer uitgescheden werd. Hij bedacht een jodium-oplaadtest waar men 50 mg jodium/kaliumjodide neemt, en de hoeveelheid meet die over de volgende 24 uur via de urine wordt uitgescheden. Hij stelde vast, dat de overgrote meerderheid van de mensen een behoorlijke hoeveelheid van deze 50 mg dosis in het lichaam blijven vasthouden. Velen vereisen meerdere maanden lang 50 mg per dag, voordat ze 90% ervan uitscheiden. Zijn studies geven aan dat als een voldoende hoeveelheid wordt gegeven dat het lichaam veel meer jodium zal vasthouden dan dat oorspronkelijk werd gedacht, 1,500 mg met maar 3 % daarvan dat in de schildklier werd terug gehouden.
Volgens Abraham namen meer dan 400 patiënten in dit project dagelijks jodium in een dosis die varieert van 12,5 tot 50 mg, en bij diabetici tot 100 mg per dag, Volgens deze geneeskundigen stopt en geneest jodium bij deze dosis inderdaad fibrocystische ziekte, en staat het diabetici toe om minder insuline te gebruiken, en hypothyroidpatiënten om minder schildkliermedicatie te gebruiken, heft het de symptomen van fibromyalgie op, en stopt het migraine. Zij rapporteren dat de neveneffecten van jodium, inclusief hypo- of hyperthyroidisme, allergieën, zwelling van de speekselklieren en schildklier, bij minder dan 5% optreedt. Urinetesten bevestigen, dat jodium bij deze dosis de toxische halogenen fluoride en bromide uit het lichaam verwijdert. Zij geloven dat jodisme, een onplezierige metaalsmaak in de mond, een lopende neus, en een op acne lijkende huiduitslag wordt veroorzaakt door de bromide die de jodium uit de weefsels extraheert. De symptomen nemen af bij een lagere jodiumdosis.

Werkwijze

Het protocol werd ontwikkeld door de Drs. Guy Abraham en David Brownstein, het protocol heeft betrekking tot 50 mg jodium / jodide per dag in de vorm van Ieen tablet, en waarbij vervolgens de uitscheiding van de jodium in de urine gemonitord wordt. De hoge nivo’s van jodium / jodide, zijn noodzakelijk om bromine en fluorine te vervangen (en ook chlorine) die zich in de weefsels gedurende de jaren van toxische blootstelling hebben opgebouwd.

De jodium / jodide oplaadtest is gebaseerd op het concept dat het normaal functionerend menselijke lichaam een mechanisme heeft om ingenomen jodium vast te houden tot een status van voldoende-verzadigings-nivo voor het hele lichaam is bereikt. Tijdens de supplementatie van jodium, past het lichaam progressief de uitscheiding van jodium aan, om die met de inname in evenwicht te brengen. Als het jodiumgehalte in het lichaam toeneemt, dan neemt het percentage van de jodium die vastgehouden wordt af, wat zich dan kenmerkt door een toegenomen hoeveelheid jodium die binnen de 24 uur verzameld wordt in de urine die wordt uitgescheiden. Als er voor het hele lichaam een voldoende hoog verzadigingspeil is bereikt, dan wordt de geabsorbeerde jodium / jodide in de urine uitgescheiden als jodide.
Bij de bevolking van de VS, ligt het gemiddelde percentage van jodium-oplading dat in de 24 uur urine wordt gecollecteerd en wordt uitgescheiden alvorens de supplementatie met Iodorol, op gemiddeld 40 %. Na drie maanden supplementatie met 50 mg jodium / jodide per dag bereikten de meeste niet-dikke mensen die niet veel struma-veroorzakende stoffen blootstonden, een algehele status van voldoende verzadigingspeil in het lichaam, dat dan scheidsrechterlijk gedefinieerd wordt als zijnde 90% of meer van de jodium-oplading die binnen 24 uur via de urine werd uitgescheiden.

Ontgifting van bromide en chloride

Naast het monitoren van de jodium-uitscheiding, hebben Brownstein en zijn collega’s ook de urinaire uitscheiding van bromide en fluoride gemonitord, wat strumaveroorzakende halogenen zijn, die gradueel door de loop van het supplementatie door jodide worden vervangen. Om de uitscheiding van bromine te vergemakkelijken, raadt Dr. Brownstein een combinatie aan van vitamine C, ongeraffineerd zout, en magnesium, zoals ook baden met Epsonzout en zeezout. De patiënt wordt geadviseerd om alle bronnen van bromine te vermijden, zoals ook de brandvertragende stoffen in tapijt, vloerkleden, kleding en matrassen, en met bromide behandeld brood, bakwaren en granen. Bromine en chlorine worden uitgebreid gebruikt voor materialen voor automobielen, vooral nieuwe – in de zittingen, armsteunen, de deurlijsten, allerlei knoppen etc. – dus vermijdt het te reizen in auto’s waarvan de ruiten dicht zijn.
Dr. Brownstein rapporteert over de vele gezondheidsvoordelen van het protocol, zoals ook de verminderde noodzaak voor schildkliermedicatie, minder allergieën, meer energie, minder fibriomyalgie, gewichtsverlies, verdwijnen van cysten aan de eierstokken, en vermindering van hypothyroidsymtomen zoals beneveld denken.
Volgens zijn ervaringen hadden maar minder dan 5% van de patiënten neveneffecten zoals een metaalsmaak in de mond, niezen, veel speeksel, en druk op de voorhoofdsholtes.
Voor verdergaande schildklierbescherming is het belangrijk om de bronnen van bromide, en fluoride en chloride te vermijden (zoals ook perchloraat in de omgeving wat vaak ook in drinkwater wordt aangetroffen, en wat betekent dat men in plaats van leidingwater gezuiverd of gefilterd water moet drinken, en biologisch voedsel moet consumeren (conventionele producten en granen worden behandeld met bromide, chloride of fluoride bevattende pesticiden, en ontsmettingsmiddelen), het vermijden van gebromeerd brood, en het consumeren van veel ongeraffineerd zeezout en een jodiumrijke voedingswijze

Biocoherence biedt een test aan om te bepalen of uw lichaam een jodium deficiëntie heeft. Wanneer er sprake is van een verhoogd bromide gehalte in het lichaam is het raadzaam ook bromide te bepalen. Hiermee kan worden vastgesteld of bromide ook een rol speelt in een verminderde schildklierwerking, en zal vrij gaan komen bij het innemen van een jodide supplement.

Brontekst:
westonaprice.org
Iodine research